Кипрская Православная Церковь

Δέσποινας Ιωάννου Βασιλείου

Πρεσβυτέρα-Εκπαιδευτικός

 

 Ο Χριστός είπε «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή» (Ιων. ια΄ 25). Τα λόγια έγιναν πράξη με τα θαύματά Του, που αποδεικνύουν έμπρακτα ότι κατέχει θεία δύναμη, προέλευση και δόξα. Η ανάσταση της κόρης του Ιάειρου, η ανάσταση του γιου της χήρας και η ανάσταση του Λαζάρου είναι θαύματα που επικυρώνουν και βεβαιώνουν τα λόγια Του.

Η ανάσταση του Λαζάρου συγκαταλέχθηκε στη σειρά των μεγάλων Δεσποτικών εορτών, γιατί όπως ψάλλει και η εκκλησία μας αποτελεί, «τῆς παλιγγενεσίας προοίμιο σωτήριον» προμήνυμα της αναστάσεως του Χριστού.

   Στην εικόνα της εγέρσεως του Λαζάρου, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, τονίζονται οι μορφές που διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Σε αυτή την εικόνα ο Χριστός και ο Λάζαρος είναι ψηλότεροι από τους μαθητές του Χριστού, τις αδερφές του Λαζάρου και του πλήθους.

    Ο Χριστός στην εικόνα παρουσιάζεται ως ο κυρίαρχος της ζωής έτοιμος να αντιμετωπίσει το θάνατο. Ο θάνατος  μπροστά στη ζωή χάνει τη δύναμή του όπως το σκοτάδι κοντά στο φως. Το πρόσωπό Του είναι σοβαρό και αυστηρό, γιατί κατά τρόπο ανθρώπινο λυπάται για το νεκρό Λάζαρο. Είναι εδώ που ο Χριστός δάκρυσε (Ιων. ια΄ 35), αντικρίζοντας το φίλο του δοσμένο στη φθορά και στο θάνατο. Το δεξί Του χέρι σε στάση ευλογίας θυμίζει την παντοδυναμική κλήση, «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω» (Ιω. ια΄ 43).

   Ο Λάζαρος αναστήθηκε τυλιγμένος με τα σάβανα, όπως τον τοποθέτησαν κατά την ταφή του. Με τον τρόπο αυτό δηλώνεται ότι χωρίς την παρουσία του Χριστού, ο οποίος είναι  η ζωή και η ανάσταση, αδύναμος πια θα συνέχιζε το αιώνιο ταξίδι. Σε αντίθεση ο Χριστός αυτοαναστήθηκε χωρίς την βοήθεια κανενός άλλου αφήνοντας κενά και αναλλοίωτα τα εντάφια σπάργανα. Ως ο χορηγός της ζωής είχε  καταδεχθεί ο ίδιος να εισέλθει στο τάφο για να προσφέρει και πάλι την πραγματική  ζωή στον άνθρωπο. Οι αναστάσεις των ανθρώπων, που πραγματοποίησε ο Χριστός ήταν  θαύματα που έφεραν προσωρινή χαρά στον άνθρωπο. Ήταν προτυπώσεις των μελλόντων και αληθινών δωρεών που θα πρόσφερε ο Χριστός με τη δική του ανάσταση.

Ο Λάζαρος στέκεται αδύναμος απέναντι του Χριστού με δεμένα τα χέρια, τα πόδια και το σώμα με τα εντάφια σπάργανα. Το πρόσωπό του υποκλίνεται στο θείο πρόσταγμα του Κυρίου. Είναι ο μόνος άνθρωπος που γνώρισε για τέσσερις μέρες το θάνατο. Πέθανε προτού ο Χριστός γνωρίσει το θάνατο, όταν ακόμα οι πόρτες του παραδείσου ήταν  κλειστές και η δύναμη του θανάτου μεγάλη. Ίσως γι’ αυτό δεν γέλασε και δεν μίλησε ποτέ για την άλλη ζωή, αφού δεν είχε εμπειρία της νέας ζωής που θα πρόσφερε ο Χριστός με τη δική του ανάσταση. Δεν έδωσε μετά την Ανάσταση του Χριστού πληροφορίες για το θέμα αυτό, γιατί ενδεχομένως θα δημιουργούσε σύγχυση στην εκκλησία. Ο θάνατος μετά το Χριστό παύει να υπάρχει και σύμφωνα με το Ευαγγέλιο το μυστήριο της Ανάστασης είναι «η εκπλήρωση της ιστορίας της σωτηρίας».

   Ένας νεαρός τοποθετεί πιο πέρα την πέτρα του σπηλαίου. Είναι εντολή του Χριστού «Ἄρατε τὸν λίθον» (Ιων. ια΄ 39), για να δουν οι παρευρισκόμενοι από μόνοι τους την αλήθεια και να μιλούν με χειροπιαστές μαρτυρίες για το θαύμα.               

    Ένας άλλος υπακούει στην εντολή « Λύσατε αὐτόν, καὶ ἄφετε ὑπάγειν» (Ιων. ια΄ 44). Κρατεί τα σάβανα του Λαζάρου και προσπαθεί να τα ξετυλίξει για να τον ελευθερώσει. Αποστρέφει όμως το πρόσωπό του από τον μόλις αναστημένο Λάζαρο, γιατί δεν μπορεί να αντικρίζει τα σημάδια της φθοράς που τον άγγιξαν μέσα στο τάφο. Βλέπει το Χριστό που πρόσφερε  ζωή  και θαυμάζει το γεγονός.   

    Θα ήταν παράλειψη η απουσία των δύο αδερφών του Λαζάρου. Η Μάρθα και η Μαρία αγιογραφούνται γονατισμένες στα πόδια του Χριστού. Είναι η στιγμή που λέγουν «Κύριε , αν ήσουν εδώ δεν θα πέθαινε ο αδερφός μου» (Ιων. ια΄ 21, 32).

Η Μάρθα βρίσκεται γονατιστή με καλυμμένα τα χέρια σε στάση παρακλήσεως. Η Μαρία είναι με καλυμμένα τα χέρια και πεσμένη κάτω αγγίζει τα πόδια του Χριστού. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει ότι η Μαρία μόλις είδε το Χριστό «ἔπεσεν αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας…» (Ιων. ια΄ 32). Επίσης η στάση της Μαρίας, μας θυμίζει το γεγονός που άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού και τα σκούπισε με τα μαλλιά της, όπως μας περιγράφει και η σχετική διήγηση «Ἦν δὲ Μαρία ἡ ἀλείψασα τὸν κύριον μύρῳ, καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξὶν αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει». Είναι ξεκάθαρο σε ποια Μαρία αναφέρεται το κείμενο. Δίκαια λοιπόν η στάση της Μάρθας και Μαρίας.

    Πίσω από το Χριστό στέκονται οι μαθητές Του, ενώ πίσω από τα βουνά βρίσκονται οι Ιουδαίοι οι οποίοι αν και είδαν το γεγονός, εμπόδισαν τους εαυτούς τους να πιστέψουν στο θαύμα. Είναι αυτοί που είπαν το γεγονός από φθόνο στους Φαρισαίους. Κάποιος κρατά τη μύτη του, για να μας θυμίζει ότι ο Λάζαρος ήταν τέσσερις μέρες στο τάφο και με το άνοιγμα του τάφου εξήλθε δυσωδία (Ιων. ια΄ 2). Άλλοι θεατές σιγοκουβεντιάζουν το γεγονός και συνωμοτούν για θανάτωση του Ιησού (Ιων. ια΄ 53).  Αργότερα η συνωμοσία εξυφαίνεται και εναντίον του Λαζάρου, διότι πολλοί Ιουδαίοι βλέποντας αναστημένο το Λάζαρο  εγκατέλειψαν τους Γραμματείς και πίστεψαν στο Χριστό (Ιων. ιβ΄ 11). Γι’ αυτό το λόγο ο Λάζαρος έφυγε φοβισμένος προς την Κύπρο.

  Οι σκουρόχρωμοι, στενοί και απότομοι βράχοι φανερώνουν το βαρύ και πένθιμο γεγονός αλλά ταυτόχρονα τον τρόμο που ένιωσαν ακόμα και οι πέτρες με την πρωτόγνωρη ανάσταση ανθρώπου που βρισκόταν τέσσερις μέρες στο τάφο.

 

Η κατάσταση που ζούμε είναι και δύσκολη και πρωτόγνωρη, ανέφερε ο Μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος, καλώντας παράλληλα τους πιστούς, όπως με πίστη στον Θεό να παραμείνουν στα σπίτια τους και να προσεύχονται από εκεί.

Σε δηλώσεις του στο ΚΥΠΕ ο Πάφου Γεώργιος, ανέφερε πως οι τελετές θα γίνονται στην εκκλησία καθημερινά , σημειώνοντας πως  από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Θεοδώρου, τον Μητροπολιτικό δηλαδή ναό της Πάφου, θα γίνεται και η μετάδοση  της θείας λειτουργίας της Κυριακής των Βαϊων και όλα τα βράδια των ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδας και του Καλού Λόγου ακόμα, από το ραδιοφωνικό σταθμό ( Ράδιο Πάφος) .

Ο Μητροπολίτης Πάφου είπε πως θα περάσει η φετινή χρονιά και θα μπορέσουμε να ξαναπάμε στις εκκλησίες μας υγιείς και να ξαναγιορτάσουμε το Πάσχα του χρόνου.

Δεν είναι κάτι  συνέχισε, που είναι άγνωστο στην Εκκλησία, αφού όπως εξήγησε, πολλοί μοναχοί , ασκητές, αναχωρητές, ζούσαν μακριά στην έρημο και όμως μπόρεσαν και έγιναν Άγιοι , χωρίς να έχουν αυτόν τον εκκλησιασμό.

Μας λυπεί σημείωσε, “αυτό το γεγονός, αλλά λέμε ότι δεν άπτεται της σωτηρίας μας”, προσθέτοντας πως, “είναι κάτι που θα μας δοκιμάζει απλώς στην πίστη”.
 
Ευχήθηκε τέλος, να περάσουμε με υγεία αυτό το διάστημα, χρόνια πολλά  και Καλή Ανάσταση, έστω και με τους περιοριστικούς όρους τους οποίους ζούμε φέτος.

Πηγή: ΚΥΠΕ

Ανακοινωθέν

Για την εξελισσόμενη κρίση του Κορωνοϊού

 

«ὃς φράσσει τὰ ὧτα αὐτοῦ τοῦ μὴ ἐπακοῦσαι ἀσθενοῦς, καὶ αὐτὸς ἐπικαλέσεται, καὶ οὐκ ἔσται ὁ εἰσακούων» (Παροιμίαι 21, 13)

 

Εδώ και μερικές εβδομάδες γινόμαστε όλοι μάρτυρες μίας διαρκώς εντεινόμενης δοκιμασίας: η συνεχιζόμενη πανδημία του Κορωνοϊού (COVID–19) έχει φέρει θάνατο και πόνο σε πολλούς Ευρωπαίους, οδηγώντας την κοινωνία μας σε ένα μέχρι πρότινος αδιανόητο τέλμα, που αναμένεται πλέον ολοένα και περισσότερο να επιφέρει οδυνηρές και μακροπρόθεσμες συνέπειες επί του ανθρωπίνου βίου, από κάθε άποψη.

Τα μέλη της Επιτροπής Αντιπροσώπων των Ορθοδόξων Εκκλησιών στην Ευρωπαϊκή Ένωση (CROCEU) θα θέλαμε, κατ’ αρχάς, να εκφράσουμε τα ειλικρινή συλλυπητήριά μας προς τις οικογένειες που έχασαν αγαπημένα μέλη τους, καθώς και ολόθερμες ευχές για ταχεία ανάρρωση προς όλους τους ασθενείς που αυτήν την στιγμή μάχονται κατά του ιού.

Περαιτέρω, εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας προς όλους εκείνους που εργάζονται εις τα συστήματα υγείας, τους δημοσίους λειτουργούς, και άλλους, οι οποίοι διεκπεραιώνουν ουσιώδεις ρόλους για την λειτουργία της κοινωνίας μας, και ανιδιοτελώς θέτουν σε κίνδυνο την προσωπική υγεία και ευεξία τους προκειμένου να παράσχουν μέριμνα και φροντίδα σε όλους εμάς. Είναι ακριβώς σε αυτές τις πράξεις όπου διαπιστώνουμε την ζωντανή έκφραση μίας στάσεως και μίας συμπεριφοράς πραγματικής αλληλεγγύης που θα έπρεπε να καθοδηγούν όλους εμάς: πρόσωπα, θεσμούς, και – πολύ περισσότερο – τα Κράτη. Για την ΕΕ και τα Κράτη Μέλη, η συγκυρία είναι κομβικής σημασίας ώστε να αποδείξουν ότι η πάντοτε και ομοφώνως διακηρυσσόμενη αρχή της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης είναι κάτι περισσότερο από απλή ρητορική διακήρυξη. Είναι μία χρονική στιγμή όπου τέτοιες διακηρύξεις θα πρέπει να ενσαρκωθούν στον καθημερινό βίο και τον πολύπλευρο αγώνα καθενός Ευρωπαίου πολίτη, με ιδιαίτερη έμφαση ως προς εκείνους που κινδυνεύουν περισσότερο – τους ενδεείς, τους περιθωριοποιημένους, και τους πρόσφυγες. Απευθύνουμε έκκληση και προσευχόμαστε όπως οι Ευρωπαίοι, ηγέτες και πολίτες ομού, δεν θα χάσουν την ευκαιρία να επιδείξουν έμπρακτη αλληλεγγύη, κλείνοντας τις καρδιές και τα σύνορά τους, και κωφεύοντας απέναντι στα Κράτη και τους λαούς που την στιγμή αυτήν δοκιμάζονται περισσότερο.

Αν και στηρίζουμε τα αυστηρά, καίτοι ενίοτε οδυνηρά, μέτρα που οι κρατικές αρχές ανά την ήπειρο υποχρεώθηκαν να εφαρμόσουν για να καθυστερήσουν την διάδοση του νέου ιού, και με τον τρόπο αυτόν να μειώσουν, όπως όλοι ελπίζουμε, τις ανθρώπινες απώλειες, εντούτοις αισθανόμαστε εξίσου την ανάγκη να τονίσουμε ότι θα πρέπει αυτά τα μέτρα να λαμβάνονται και να εφαρμόζονται με καλά σχεδιασμένο και ισορροπημένο τρόπο, που θα εξυπηρετεί επαρκώς την ανάγκη στηρίξεως και προστασίας της δημόσιας υγείας, αλλά και θα μεριμνά εξίσου για τα υπόλοιπα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα τα οποία είναι κεντρικής σημασίας για την ποιότητα ζωής των Ευρωπαίων πολιτών, ως αυτή έχει διαμορφωθεί εδώ και δεκαετίες, όπως τον σεβασμό για την ιδιωτική ζωή, την θρησκευτική ελευθερία, και την ελευθερία κινήσεως και συναθροίσεως.

Και βέβαια, εξίσου σημαντικό, η περίοδος αυτή θα μπορούσε – και θα πρέπει – να λειτουργήσει ως ευκαιρία περισυλλογής του καθενός, να διερωτηθούμε και πιθανώς να βελτιώσουμε τις αρχές και τις απόψεις μας, τις εξωτερικές εκδηλώσεις και τις ενδόμυχες πεποιθήσεις μας – τις ίδιες τις ζωές μας. Καθώς είμαστε περιορισμένοι στις οικίες μας, θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε (εκ νέου) τον ενδότερο εαυτό μας, καθώς και την ομορφιά και αξία της οικογενειακής ζωής. Υποχρεωμένοι καθώς είμαστε να επιβάλουμε όρια στην καταναλωτική συμπεριφορά μας, θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε (εκ νέου) την διαφορά ανάμεσα στο αναγκαίο και το απλά επιθυμητό και ούτω να μεταβάλουμε την κατά καιρούς υπερκαταναλωτική συμπεριφορά μας. Αδυνατώντας να συναντήσουμε τους αγαπημένους μας, να τους αγκαλιάσουμε και να μοιραστούμε μαζί τους τον χρόνο μας, θα μπορούσαμε να επανεύρουμε την βαθειά επιθυμία και τον ενδότερο πόθο μας για διαπροσωπική κοινωνία και αγάπη – τα οποία αντανακλούν, κατά την χριστιανική πίστη μας, τον τρισυπόστατο Θεό, που μας δημιούργησε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Του. Και μάλιστα, καθώς αδυνατούμε να συμμετάσχουμε εις την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, και ιδιαίτερα την Θεία Ευχαριστία, θα μπορούσαμε να επανεύρουμε εκ νέου, με αυτογνωσία και γνήσια ταπείνωση, το ανεκτίμητο δώρο της αιωνίου ζωής που ο Θεός μας προσφέρει τόσο αφειδώλευτα.

Καθώς προετοιμαζόμαστε να εορτάσουμε το Πάσχα με ένα τρόπο διαφορετικό από ό,τι έχουμε συνηθίσει, παρακαλούμε τον Θεάνθρωπο Χριστό να φωτίσει και να καθοδηγήσει τους επιστήμονες, τους εργαζομένους του τομέα της δημόσιας υγείας, και τους πολιτικούς ηγέτες, να ανακαλύψουν μία ταχεία και ευοίωνη διέξοδο από την παρούσα κρίση. Προσευχόμαστε επίσης όπως ο Κύριος βοηθάει όλες τις οικογένειες να γίνουν το απάνεμο λιμάνι για την προστασία μας κατά τον ταραχώδη καιρό και την αναστάτωση που διανύουμε. Εκφράζουμε την πίστη μας ότι Εκείνος που είναι η πηγή της ζωής, ο θανάτω τον θάνατον πατήσας, εν τέλει θα αποδιώξει τον φόβο και θα γεμίσει χαρά την δημιουργία Του.

Η Επιτροπή Αντιπροσώπων των Ορθοδόξων Εκκλησιών στην Ευρωπαϊκή Ένωση περιλαμβάνει τα Γραφεία Αντιπροσώπων στις Βρυξέλλες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του Πατριαρχείου Μόσχας, του Πατριαρχείου Ρουμανίας, του Πατριαρχείου Βουλγαρίας, της Εκκλησίας της Κύπρου και της Εκκλησίας της Ελλάδος.

 

***************************

 

Communique

on the ongoing coronavirus crisis

 

“He who closes his ear to the cry of the weak

 will himself cry out and will not be heard.”

(Proverbs 21,13)

 

Over the past few weeks we have all been facing an increasingly challenging time: the ongoing Coronavirus pandemic (COVID-19) has caused death and suffering to many Europeans and has brought our society to a previously unimaginable standstill, that is now more-and-more likely to bear heavy and long-lasting effects on each and every aspect our lives.

We, CROCEU members, would first of all like to express our sincere condolences to the families who have lost their loved-ones, as well as to extend our wholehearted wishes for a speedy recovery to all those who have been infected and are currently fighting the virus.

Furthermore, we seize this opportunity to express our gratitude to all those in the health care systems, social workers and others carrying out essential roles for the functioning of our society, who selflessly put their health and wellbeing at risk in order to provide care and relief to us all. It is precisely in these acts that we find just as many concrete expressions of an attitude and conduct of real solidarity that should in fact guide us all: persons, institutions and – all the more – States. For the EU and its Member States, this is a critical occasion to prove that the always and univocally cherished and much talked about principle of European solidarity is more than a mere rhetorical exercise. It is a time when such words are to be incarnated into the daily lives and many-faceted struggles of each and every European citizen, with special regard to those who find themselves most at risk – people living in poverty, the marginalized and refugees. We pray for, and call on, European leaders and citizens alike not to miss this chance, by closing their hearts and their borders, and turning their back to the States and people who currently find themselves in the greatest distress.

While supportive of the strict, though at times painful, measures that state authorities throughout Europe had to impose to slow down the spread of the new virus and thus to hopefully minimize human casualties, we equally feel the need to stress the need for these measures to be taken and implemented in a well thought and balanced manner, that would adequately serve the need to uphold and protect public health, but equally do justice to other fundamental human rights so central to the long-held European standards, not least respect for private life, religious freedom and freedom of movement and assembly.

Yet, no less important, this time could – and should – also serve as an opportunity for each of us to reflect on, question and possibly amend our principles and outlooks, our outer manifestations and most-inner convictions – our very lives. Confined as we are into our homes, we might (re)discover our inner selves, as well as the beauty and value of family life. Obliged to impose limits on our buying behaviour, we could (re)discover the difference between needs and wants and thus alter our at times over-consumeristic behaviour. Unable to meet, hug and share time with our loved ones, we might (re)discover our longing and inner desire for inter-personal communion and love – a mirroring, for us Christians, of the tri-personal God Who has created us in His image and likeness. Not least, unable to partake into the sacramental life of the Church, and especially so into the Divine Liturgy, we could (re)discover anew, with greater awareness and genuine humbleness, the invaluable gift of everlasting life that God is so generously offering us.

As we prepare ourselves to celebrate Easter in a way different from what we are used to, we ask our Lord Jesus Christ to enlighten and guide our scientists, health workers and political leaders to find a speedy and auspicious solution to the current crisis. We also pray that our Lord helps all families to become a haven of peace in this time of trouble and disarray. We express our faith that He who is the source of life by trampling down death by death will eventually cast out fear and will give joy to His creation.

Established in 2010, the Committee of the Representatives of the Orthodox Churches to the European Institutions (CROCEU) brings together the representatives in Brussels of the Ecumenical Patriarchate of Constantinople, the Patriarchate of Moscow, the Patriarchate of Romania, the Patriarchate of Bulgaria, the Church of Cyprus and the Church of Greece. Its main goal is to articulate with a common voice the concerns and the perspectives of the Orthodox Church on EU-related matters.

 

Η Α.Μ. ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος, την Κυριακή 12 Απριλίου 2020, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννου στη Λευκωσία.

Την Κυριακή, τη Μεγάλη Δευτέρα και τη Μεγάλη Τρίτη, το εσπέρας, κατά την ακολουθία του Νυμφίου, θα χοροστατήσει στον ίδιο Ιερό Ναό.

Τη Μεγάλη Πέμπτη το πρωΐ θα λειτουργήσει στον Ιερό Ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ (Τρυπιώτη) στη Λευκωσία.

Το εσπέρας της ιδίας ημέρας, κατά την ακολουθία των Παθών, θα χοροστατήσει στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννου, στη Λευκωσία.

Τη Μεγάλη Παρασκευή το πρωΐ, κατά την ακολουθία της Αποκαθηλώσεως, και το εσπέρας της ιδίας ημέρας, κατά την ακολουθία του Επιταφίου, θα χοροστατήσει στον ίδιο Ιερό Καθεδρικό Ναό.

Το Μεγάλο Σάββατο το πρωΐ θα προστεί του Εσπερινού και θα τελέσει τη Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου στον ίδιο ιερό Ναό.

Την Κυριακή του Πάσχα (μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου) θα τελέσει την ακολουθία της Αναστάσεως και στη συνέχεια τη Θεία Λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννου, στη Λευκωσία.

 Στις 10.00 το πρωί της ιδίας ημέρας θα τελέσει τον Εσπερινό της Αγάπης, στη διάρκεια του οποίου θα αναγνωσθεί το Ευαγγέλιο σε διάφορες γλώσσες, στον ίδιο Ιερό Ναό.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου

         10 Απριλίου 2020

Η Πίστη μας είναι η αμετακίνητη πυξίδα. Η ενεργοποίηση των εντός ημών χαρισμάτων, τα οποία μας δώρισε το Άγιο Πνεύμα, είναι η άγκυρά μας.

«Τὴν ψυχωφελῆ, πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν, καὶ τὴν ἁγίαν ἑβδομάδα τοῦ Πάθους σου, αἰτοῦμεν κατιδεῖν Φιλάνθρωπε, τοῦ δοξάσαι ἐν αὐτῇ τὰ μεγαλεῖά σου, καὶ τὴν ἄφατον δι’ ἡμᾶς οἰκονομίαν σου, ὁμοφρόνως μελῳδοῦντες, Κύριε δόξα σοι» (Στιχηρὸν Ἰδιόμελον τοῦ Τριῳδίου. Ἦχος πλ. δ’).

Η χαρμολύπη της Αγίας Τεσσαρακοστής, που ολοκληρώνεται την Παρασκευή του Λαζάρου, μας οδηγεί στο άφατο βάθος της Μεγάλης Εβδομάδας. Αποκορύφωμα προβάλλει η Ανάσταση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, το λαμπροφόρο Πάσχα. Ήτοι η μετάβασή μας από το σκοτάδι στο φως. Από τη λύπη, για τα λάθη μας, στη μόνιμη θεϊκή χαρά, ως δώρο του Θεού.

«Τὴν ἀνάστασίν σου, Χριστὲ Σωτήρ, Ἄγγελοι ὑμνοῦσιν ἐν οὐρανοῖς, καὶ ἡμᾶς τοὺς ἐπὶ γῆς καταξίωσον ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ σὲ δοξάζειν» (Ἦχος πλ. β’).

«Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός, καὶ δοξάσατε Χριστόν, τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν» (Ἦχος πλ. α’).

Το επικείμενο Πάσχα 2020 θα μας διδάξει όλους ότι η ακούσια πρόσκαιρη στέρηση των θεϊκών δώρων από τους πιστούς, αλλά και των εξωτερικών εθίμων και παραδόσεων (σε κάποιο ρεαλιστικό βαθμό, ως άνθρωποι, είναι κι αυτά αναγκαία) δεν μπορούν να μας στερήσουν τη θεϊκή χαρά του ανεσπέρου φωτός της Αναστάσεως, το οποίο όλοι πλέον συνειδητοποιούμε ότι λάμπει σταθερά πέρα και πάνω από τα παροδικά φώτα του κόσμου τούτου.

«Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος» ( Ἦχος πλ. α’).

Καλή Ανάσταση με υγεία, λύτρωση και ελευθερία από όλα δεσμά του κόσμου τούτου.

 

Απο το Γραφείο Ενημερώσεως και Επικοινωνίας, 

ο Επίσκοπος Μεσαορίας Γρηγόριος

Με την τέλεση Προηγιασμένης Θείας Λειτουργίας από τον Πρωτοσύγκελλο τής Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου Αρχιμ. κ. Ιωάννη Ιωάννου, στο Παρεκκλήσιο εντός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου επ’ ονόματι τού Απ. Βαρνάβα, συμπροσευχομένου του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου  Β΄ και των ενδημούντων στην Ιερά Αρχιεπισκοπή αρχιερέων και ιερομονάχων, εόρτασε ο Προκαθήμενος τής Εκκλησίας τής Κύπρου, μεταλαμβάνοντας των αχράντων μυστηρίων, την 79η επέτειο τής γεννήσεώς του.

Μετά την οπισθάμβωνο ευχή, εψάλη ο Παρακλητικός Κανών στην Αγία Τριάδα, τον οποίο συνέγραψε ο Μητροπολίτης Ρόδου κ. Κύριλλος για την λύτρωση τού κόσμου από την επιδημία του κορωνοϊού, ενώ στο τέλος ο Μακαριώτατος συγκινημένος ανέγνωσε αντίστοιχη ευχή με την οποία εκζήτησε από τον Θεό «ἵνα ρύσηται ἡμᾶς τῆς ἐπελθούσης τῷ κόσμῳ ἀπειλῆς καὶ ἵνα ἀναστείλῃ τὴν νομὴν τοῦ λοιμοῦ» τὴν ὁποίαν  «οἴδαμεν ὅτι πρὸς νουθεσίαν ἡμῶν ἐπήγαγεν ἡμῖν». Ακόμη, ο Μακαριώτατος με την ευχή αυτή παρακάλεσε τὸν Κύριο των ζώντων και νεκρών «ἵνα ἀναπαύσῃ τοὺς θανόντας ἀδελφοὺς ἡμῶν ἐν ταῖς σκηναῖς Αὐτοῦ». 

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, στον ευρύχωρο προθάλαμο τής Ιεράς Αρχιεπισκοπής, ο Μακαριώτατος απευθύνθηκε στους λιγοστούς παρευρισκόμενους υπαλλήλους τής Ιεράς Αρχιεπισκοπής λέγοντας ότι «θα συνεχίσω να προσφέρω όσο θα έχω δυνάμεις, κι όσο ο Θεός το επιτρέψει. Ευχαριστώ και δοξολογώ τον Θεό για όλα όσα μας χαρίζει. Εμείς θα κάνουμε το καθήκον μας και θα σταθούμε στην Εκκλησία ως υπηρέτες Χριστού και αν το έργο μας είναι σωστό ο Θεός θα το ευλογεί. θα συνεχίσουμε να βοηθούμε και πρέπει να βοηθούμε και δεν θα αδιαφορήσουμε για κανένα. Αυτό πιστεύω είναι το θέλημα τού Θεού».

Στη συνέχεια οι παρευρισκόμενοι ευχήθηκαν στον Μακαριώτατο, ο οποίος με την αβραμιαία φιλοξενία που πάντοτε τον διακρίνει, προσέφερε σε όλους νηστίσιμο κέρασμα.

Τέλος, εψάλη πολυχρονισμός στον Μακαριώτατο, με την ευχή ο Θεός να του χαρίζει τη δύναμη και τον φωτισμό ώστε να ποιμαίνει την αποστολική Εκκλησία τής Κύπρου με τη δεξιοτεχνία, σύνεση και αποφασιστικότητα, που τον χαρακτηρίζουν, για πολλά έτη ακόμη.

Αρχιμ. Τριφύλλιος Ονησιφόρου
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου

Η είσοδος μας στον ασκητικό βίο

Δρ. Νίκος Ορφανίδης, φιλόλογος – λογοτέχνης

Σκέφτομαι εκείνο των Γερόντων, πως η Ορθοδοξία είναι εξόχως ασκητική. Έτσι, λοιπόν, εισήλθαμε όλοι εσχάτως στον ασκητικό βίο, με τον εγκλεισμό μας και την απομόνωσή μας και την απομάκρυνσή μας από όλα τα μάταια και τα ψευδή του κόσμου. Έτσι μαθαίνουμε να ζούμε και ασκητικώς και όχι μόνον κοσμικώς. Θυμάμαι, με αφορμή όλα αυτά, κι εκείνα τα αλλοτινά των παιδικών μου χρόνων [στην Κύπρο], με τον κατ’ οίκον περιορισμό, μέρες ολόκληρες, όταν έφταναν τα στρατεύματα των Άγγλων, τα περίπολα κι εκείνο το πρωινό ξύπνημα με τα μεγάφωνα και τον τηλεβόα για κατ’ οίκον περιορισμό. Κέρφιου. Για να ακολουθήσει μυστικώς και διακριτικώς η κοινωνική αλληλεγγύη, η αγωνία για τους αδελφούς μας. Κι η φροντίδα τους.

Έτσι λοιπόν εξαίφνης περήλθαμε κι εμείς, εξήντα χρόνια μετά, στον κατ’ οίκον εγκλεισμό και στην απομόνωσή μας. Ίσως και ξαναβρούμε τον Θεό μας και τον αδελφό μας. Αλλά και τον ξεχασμένο και εγκαταλελειμμένο εαυτό μας, απ’ όλη εκείνη τη μέριμνα του βίου, με την οποία εν αθλιότητι και αγωνιούντες ζούσαμε στην έρημο του κόσμου. Όλη αυτή η κρίση και η αγωνία του αοράτως επερχομένου ή επαπειλουμένου θανάτου, η πανδημία υπό την οποία τελούμε, όλη αυτή η πρωτόγνωρη για τον αιώνα μας εμπειρία μιας πανώλους, σκέφτομαι πως συνιστά την πρόσκληση να επανεξετάσουμε όλες τις προτεραιότητες της ζωής μας.

Να εγκαταλείψουμε τον υπαρξιακό μας διασκορπισμό προς ένα ασκητικό και εγκρατή βίο.

Να οδηγηθούμε, από την φιλαυτία, στην αγάπη του πλησίον μας. Να αποδεχθούμε και να αναδείξουμε τον κοινοτικό μας βίο, ως κοινότητα αγάπης και όχι μίσους. Να αγαπήσουμε τον πάσχοντα αδελφό μας και να τον στηρίξουμε.

Ζούμε επιτέλους ως ασκητές και μοναχοί. Μονάχοι και έγκλειστοι, αποκομμένοι από τον ευρύτερο διασκορπισμό του βίου και όμως επιτέλους κοινωνούντες και επικοινωνούντες. Είναι ώρα να συμπεριφερθούμε ως εκκλησία, ως μυστικός τόπος αγάπης, κοινωνούντες όχι μηχανικώς και από συνήθεια, αλλά ουσιαστικώς. Να προσδώσουμε στο κοινωνείν το οντολογικό του βάρος.

Να μάθουμε να προσευχόμεθα και να ευχόμεθα υπέρ των ασθενούντων και των εν ανάγκη και εν χρεία τελούντων. Όχι μόνον των οικείων και των δικών μας. Αλλά και υπέρ όλων των αδελφών μας. Ακόμη και υπέρ των μισούντων ημάς, για να θυμηθούμε την ευχή της εκκλησίας. Να, ο εν Χριστώ ανθρωπισμός του μοναχού, που έμαθε να ζει εν ασκήσει προσευχόμενος όχι για τον εαυτό του, αλλά πρωτίστως για τους άλλους.

Να αγκαλιάσουμε λοιπόν, τους πάσχοντες. Με διάκριση και διακριτικότητα.

Να προσευχόμαστε γι’ αυτούς και να τους σκεπτόμαστε.

Να επιλέξουμε την κοινή προσευχή, έστω και μακράν των ναών μας.

Σκέφτομαι αυτό του αγίου Πορφυρίου, «Έλα δω, βρε, να σου πω. Κάθε βράδυ, δέκα η ώρα, μέχρι δέκα και τέταρτο, να έρχεσαι νοερά μαζί μου. Όπου κι αν είσαι. Να κάνουμε προσευχή μαζί». Να οι πολλαπλοί τρόποι της αγάπης. Κάθε βράδυ, λοιπόν, εμείς οι Χριστιανοί, να προσευχόμαστε μόνοι και μαζί. Κατά το είσελθε εις το ταμιείον του Κυρίου και προσεύχου. Να οι πολλαπλοί τρόποι του ασκητικού βίου. Ο τρόπος της μοναχικότητος που είναι μια αγκαλιά για τους άλλους. Που δεν τους ξεχνά ούτε τους εγκαταλείπει. Έτσι, λοιπόν, ασκητικώς, να γίνουμε καλύτεροι. Να απανεύρουμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Να αγαπήσουμε τον Θεό.  

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης είχε σήμερα, στο Προεδρικό Μέγαρο, συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομο Β’.

Κατά τη διάρκεια της συνάντησης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ενόψει και του Πάσχα, ενημέρωσε τον Αρχιεπίσκοπο για τα νέα μέτρα που αποφάσισε, χθες, το Υπουργικό Συμβούλιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού.

Ο Αρχιεπίσκοπος από την πλευρά του διαβεβαίωσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι η Εκκλησία της Κύπρου θα μεριμνήσει για την πιστή εφαρμογή των σχετικών μέτρων, προκειμένου να αναχαιτιστεί η εξάπλωση του κορωνοϊού στον τόπο μας.

Όσον αφορά τη διεξαγωγή λειτουργιών κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας και το Πάσχα, σημειώθηκε κατά τη συνάντηση η κοινή θέση ότι είναι αρμοδιότητα της Εκκλησίας να αποφασίσει σε ποιες εκκλησίες θα γίνουν λειτουργίες, αλλά θα πρέπει εκεί όπου θα λάβουν χώρα να τελούνται χωρίς την παρουσία πιστών, ενώ ταυτόχρονα θα τηρούνται όλα τα σχετικά μέτρα.

 

Πηγή: Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών / www.pio.gov.cy

Το Κέντρο Αίματος ενημερώνει ότι οι αιμοδότες μας για ακόμα μια φορά έχουν ανταποκριθεί με συγκινητικό τρόπο στο κάλεσμά μας για προσφορά αίματος, ανατρέποντας το αρνητικό κλίμα το οποίο είχε δημιουργηθεί τις πρώτες ημέρες της πανδημίας.  

Από τις 11 Μαρτίου μέχρι σήμερα, προσήλθαν για αιμοδοσία 4,266 αιμοδότες και συλλέχθηκαν 3,693 μονάδες ολικού αίματος. Αποτέλεσμα αυτής της προσφοράς ήταν να υπάρξει ικανοποιητική επάρκεια αίματος και οι μεταγγίσεις των ασθενών μας να συνεχίσουν απρόσκοπτα. Εκφράζουμε θερμές ευχαριστίες στους αιμοδότες μας, για την κοινωνική προσφορά και τον αλτρουισμό τους.

Το αποτέλεσμα αυτό δεν αποτελεί το τέλος της προσπάθειάς μας. Αντίθετα σηματοδοτεί την αφετηρία μιας πολύ δύσκολης περιόδου, στην οποία πρέπει να είμαστε σε συνεχή εγρήγορση, αφού δεν πρέπει να λησμονούμε ότι τα παράγωγα αίματος είναι ζωτικής σημασίας για πολλούς συνανθρώπους μας. Παράγοντες όπως οι ομάδες αίματος, οι φαινότυποι και ο μικρός χρόνος ζωής ορισμένων παραγώγων, όπως των αιμοπεταλίων, κάνουν την προσπάθειά μας ακόμα πιο δύσκολη.

Η προσπάθεια της υπηρεσίας μας επικεντρώνεται πλέον στην προσέλευση ενός συγκεκριμένου αριθμού αιμοδοτών (περίπου 200 την ημέρα), που να εξασφαλίζει ισορροπία μεταξύ της προσφοράς και των αναγκών. Για τον σκοπό αυτό θα αποστέλλεται καθημερινά αριθμός μηνυμάτων σε επιλεγμένους αιμοδότες, τους οποίους θα καλούμε να πάρουν τη σκυτάλη από τους προηγούμενους.

Η ελεγχόμενη ροή αιμοδοτών θα διασφαλίσει μεσοπρόθεσμα την επάρκεια αίματος, θα αποτρέπει το συνωστισμό και ταυτόχρονα θα επιτρέπει στο προσωπικό του Κέντρου Αίματος να εφαρμόζει κατά απόλυτο τρόπο όλες τις διαδικασίες και τα μέτρα ασφάλειας και υγιεινής που προβλέπονται λόγω της πανδημίας. Άλλωστε η ασφάλεια των αιμοδοτών, των ασθενών και του προσωπικού μας αποτελούν πρώτο μέλημα μας.

Οι αιμοδότες οφείλουν, σύμφωνα με το διάταγμα του Υπουργού Υγείας, να αποστέλλουν μήνυμα στο 8998 (επιλογή 1). Η προσέλευση σε αιμοδοσία εξαιρείται από τον περιορισμό της μιας μετακίνησης την ημέρα. Σημειώνεται ότι, στους αιμοδότες θα παραχωρείται βεβαίωση από το Κέντρο Αίματος που να αποδεικνύει την προσέλευσή τους.

Για αποφυγή ταλαιπωρίας υπενθυμίζουμε ότι αποκλείονται προσωρινά από αιμοδοσία για διάστημα 28 ημερών άτομα που ταξίδεψαν οπουδήποτε εκτός Κύπρου, άτομα που έχουν συμπτώματα ίωσης ή/και οποιασδήποτε κλινικά αποδεδειγμένης αναπνευστικής νόσου και άτομα που ήρθαν σε στενή επαφή με επιβεβαιωμένο ή ύποπτο κρούσμα.

Επισυνάπτεται το πρόγραμμα αιμοδοσιών των επόμενων ημερών.

 

Πηγή: Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών / www.pio.gov.cy

Οι βυζαντινές εικόνες της Κύπρου εντάσσσοται στη βυζαντινή ζωγραφική και ακολουθούν την εξέλιξη και τα διάφορα ρεύματα της. Σ ‘ορισμένες όμως εποχές, ιστορικοί λόγοι και ξένες επιδράσεις προσδίδουν στις κυπριακές εικόνες ιδιομορφία που τις ξεχωρίζει από τις άλλες βυζαντινές εικόνες. Έτσι ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αποκτούν οι βυζαντινές εικόνες της Κύπρου τον 13ο αιώνα, ενώ, μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453, διαμορφώνεται στα τέλη του 15ου και το πρώτο μισό του 16ου αιώνα ιδιαίτερη Κυπριακή Σχολή Ζωγραφικής που προχωρεί παράλληλα με την πιο γνωστή Κρητική Σχολή. Η Κυπριακή Σχολή υπήρξε σχετικά βραχύβια γιατί η Κύπρος κατελήφθη από τους Τούρκους το 1570 και περιήλθε σε κατάσταση οικονομικής εξαθλίωσης και εκβαρβάρωσης. Έτσι η εξέλιξη της ζωγραφικής ανεκόπη. Όσοι ζωγράφοι επέζησαν της καταστροφής εγκατέλειψαν την Κύπρο. Οι εικόνες του 16ου αιώνα που χρονολογούνται μετά το 1570 είναι ελάχιστες. Όταν το 17ο αιώνα ξαναρχίζει η καλλιέργεια της ζωγραφικής των εικόνων, η τεχνοτροπία των εικόνων είναι εντελώς διαφορετική από την τεχνοτροπία των εικόνων της Κυπριακής Σχολής του 15ου και 16ου αιώνα.

Δείτε το Βιβλίο πατώντας Εδώ…

<span data-mce-type=”bookmark” style=”display: inline-block; width: 0px; overflow: hidden; line-height: 0;” class=”mce_SELRES_start”></span>

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Φιλ. δ’ 4-9

Ἀδελφοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. Τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. Ὁ Κύριος ἐγγύς. Μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ᾽ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν· καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ. Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε· ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ᾽ ὑμῶν.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Χαίρετε ἐν Κυρίῳ, πάντοτε! Ἐπαναλαμβάνω, χαίρετε! Ἡ ἐπιείκειά σας ἂς γίνῃ γνωστὴ εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Ὁ Κύριος εἶναι πλησίον. Μὴ μεριμνᾶτε γιὰ τίποτε, ἀλλὰ γιὰ κάθε τι ἂς γίνωνται γνωστὰ τὰ αἰτήματά σας εἰς τὸν Θεὸν διὰ προσευχῆς καὶ δεήσεως μὲ εὐχαριστίαν. Καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, ποὺ ξεπερνᾶ κάθε σκέψιν, θὰ φρουρήσῃ τὶς καρδιές σας καὶ τὶς σκέψεις σας ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Τέλος, ἀδελφοί, ὅσα εἶναι ἀληθινά, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἀγνά, ὅσα ἀγαπητά, ὅσα ἔχουν καλὴν φήμην, οἱαδήποτε ἀρετὴ ἢ οἱοσδήποτε ἔπαινος, αὐτὰ νὰ σκέπτεσθε. Αὐτὰ ποὺ ἐμάθατε καὶ παραλάβατε καὶ ἀκούσατε καὶ εἴδατε σ’ ἐμέ, αὐτὰ νὰ κάνετε καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης θὰ εἶναι μαζί σας.

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ιωάν. ιβ΄ 1-18

Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. 2ἐποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει· ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν ἐκ τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ. 3ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου. 4λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτὸν παραδιδόναι· 5Διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς; 6εἶπε δὲ τοῦτο οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ’ ὅτι κλέπτης ἦν, καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν. 7εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς· Ἄφες αὐτήν, εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτό. 8τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ’ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. 9Ἔγνω οὖν ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν Ἰουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστι, καὶ ἦλθον οὐ διὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον, ἀλλ’ ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἴδωσιν ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. 10ἐβουλεύσαντο δὲ οἱ ἀρχιερεῖς ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν, 11ὅτι πολλοὶ δι’ αὐτὸν ὑπῆγον τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐπίστευον εἰς τὸν Ἰησοῦν. 12Τῇ ἐπαύριον ὁ ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα, 13ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἐκραύγαζον· Ὡσαννά· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. 14εὑρὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ’ αὐτό, καθώς ἐστι γεγραμμένον· 15Μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου. 16Ταῦτα δὲ οὐκ ἔγνωσαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον, ἀλλ’ ὅτε ἐδοξάσθη ὁ Ἰησοῦς, τότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ἐπ’ αὐτῷ γεγραμμένα, καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ. 17Ἐμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ’ αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν. 18διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Ἕξη ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὸ Πάσχα ἦλθε ὁ Ίησοῦς εἰς τὴν Βηθανίαν, ὅπου ἦτο ὁ Λάζαρος, ὁ ὁποῖος εἶχε πεθάνει καὶ τὸν ὁποῖον ἀνέστησε ἐκ νεκρῶν. Ἐκεῖ τοῦ ἔκαναν δεῖπνον καὶ ἡ Μάρθα ὑπηρετοῦσε, ὁ δὲ Λάζαρος ἦτο μεταξὺ ἐκείνων ποὺ ἦσαν μαζί του στὸ τραπέζι. Ἡ Μαρία τότε ἐπῆρε μίαν λίτραν γνησίου πολυτίμου μύρου νάρδου, ἄλειψε τὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὰ εσφόγγισε μὲ τὰ μαλλιά της, καὶ τὸ σπίτι ἐγέμισε ἀπὸ τὴν μυρωδιὰ τοῦ μύρου. Λέγει τότε ἕνας ἀπὸ τοὺς μαθητάς του, ὁ Ἰούδας, ὁ υἱὸς τοῦ Σίμωνος ὁ Ἰσκαριώτης, ἐκεῖνος ποὺ θὰ τὸν παρέδιδε, «Γιατὶ δὲν ἐπουλήθηκε αὐτὸ τὸ μύρον γιὰ τριακόσια δηνάρια καὶ δὲν ἐδόθηκε εἰς τοὺς πτωχούς;» Αὐτὸ τὸ εἶπε ὄχι ἀπὸ ἐνδιαφέρον διὰ τοὺς πτωχούς, ἀλλὰ διότι ἦτο κλέπτης καὶ εἶχε τὸ ταμεῖον καὶ ἀφαιροῦσε ἐκεῖνα ποὺ ἔβαζαν μέσα. Τότε εἶπε ὁ Ἰησοῦς, «Ἄφησέ την· διὰ τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τὸ ἐφύλαξε· διότι τοὺς πτωχοὺς τοὺς ἔχετε πάντοτε μαζί σας, ἐνῷ ἐμὲ δὲν μὲ ἔχετε πάντοτε. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους ἔμαθαν ὅτι εἶναι ἐκεῖ, καὶ ἦλθαν ὄχι μόνον διὰ τὸν Ἰησοῦν, ἀλλὰ καὶ διὰ νὰ ἰδοῦν τὸν Λάζαρον, τὸν ὁποῖον ἀνέστησε ἐκ νεκρῶν. Οἱ ἀρχιερεῖς τότε ἀπεφάσισαν νὰ θανατώσουν καὶ τὸν Λάζαρον, διότι ἐξ αἰτίας του πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους ἔφευγαν καὶ ἐπίστευαν στὸν Ἰησοῦν. Τὴν ἑπομένην ἡμέραν πολὺς κόσμος ποὺ εἶχε ἔλθει εἰς τὴν ἑορτήν, ὅταν ἄκουσαν ὅτι ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ἐπῆραν κλάδους ἀπὸ φοίνικας καὶ ἐβγῆκαν πρὸς προϋπάντησίν του καὶ ἔκραζαν, «Ὡσαννά, εὐλογημένος νὰ εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἔρχεται εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ». Ὁ δὲ Ἰησοῦς εὑρῆκε ἕνα μικρὸν ὄνον, καὶ ἐκάθησε ἐπάνω του, καθὼς εἶναι γραμμένον, Μὴ φοβᾶσαι, θυγατέρα Σιών, νά, ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθισμένος εἰς ἕνα πουλάρι ὄνου. Τὰ λόγια αὐτὰ δὲν τὰ κατάλαβαν τότε οἱ μαθηταί του, ἀλλ’ ὅταν ἐδοξάσθηκε ὁ Ἰησοῦς, τότε θυμήθηκαν ὅτι αὐτὰ ἦσαν γραμμένα γι’ αὐτόν καὶ ὅτι τοῦ τὰ ἔκαναν. Ὁ δὲ κόσμος ποὺ ἦταν μαζί του ἔδινε μαρτυρίαν ὅτι ἐφώναξε τὸν Λάζαρον ἀπὸ τὸ μνῆμα καὶ τὸν ἀνέστησε ἐκ νεκρῶν. Διὰ τοῦτο καὶ τὸν ὑποδέχθηκε ὁ κόσμος διότι ἄκουσαν ὅτι ἔκανε αὐτὸ τὸ θαῦμα.

***********************

 

ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2020 – ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

(Ιωάν. ιβ΄ 1-18)  (Φιλ. δ’ 4-9)

Σταυροαναστάσιμη πορεία

                                                                                                                       «Ευλογημένος ο ερχόμενος»

Κυριακή των Βαΐων σήμερα και θυμούμαστε το μεγάλο γεγονός της εισόδου του Κυρίου μας στα Ιεροσόλυμα. Πράγματι είχε λαμπρό και μεγαλοπρεπή χαρακτήρα.  Εξόχως, η υμνολογία της Εκκλησίας μας εμπεριέχει το βασιλικό και θριαμβευτικό στοιχείο, το οποίο αναδύεται εναργώς μέσα από το πλούσιο περιεχόμενό της.  Αλλά και το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας εμφανίζει τον Βασιλέα των βασιλέων να εισέρχεται στην αγία πόλη σε μια πορεία κατάργησης του θανάτου και ανάδειξης του λαμπροφόρου μηνύματος της Αναστάσεως.  Στην πορεία αυτή τα όπλα της νίκης και του θριάμβου είναι «τα Πάθη τα Σεπτά», ο  Σταυρός και η Ανάσταση.  

 

Ωσαννά…

Μεγάλο ήταν το πλήθος που σ’ ένα πρωτοφανή συνωστισμό υποδέχθηκε τον Κύριο κατά τη θριαμβευτική είσοδό του στα Ιεροσόλυμα.  Ξέσπασε σε ένα παραλήρημα ενθουσιασμού και κατέφυγε σε ζητωκραυγές, με τις οποίες, σύμφωνα με την περιγραφή,  «εσείσθη πάσα η πόλις». Με τα κλαδιά των βαΐων στα χέρια ακουγόταν το «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο Βασιλεύς του Ισραήλ». Ωστόσο, ανάμεσα στο πλήθος βρίσκονταν και εκείνοι που καραδοκούσαν και μεθόδευαν  την καταδίκη του αληθινού Βασιλέα.  Γι’ αυτό και ο Χριστός δεν ενθουσιάζεται από τις επευφημίες του πλήθους.  Βλέπει πίσω από τη σημερινή δόξα την αυριανή εγκατάλειψη. Είναι έτοιμος να ακούσει μετά το «ωσαννά» το «άρον άρον σταύρωσον Αυτόν».  

Επί πώλον όνου

Ο Χριστός, βέβαια, δεν είναι οποιοσδήποτε κοσμικός βασιλέας, αλλά ο αληθινός Βασιλιάς.  Δεν εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα για να δρέψει δάφνες τιμών και δόξας, όπως τις αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι, αλλά «του παθείν αγαθότητι». Ακριβώς, το Πάθος και ο θάνατος του Σαρκωθέντος Θεού είναι η φανέρωση της δόξας και της κυριότητας του. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «δια τούτο αυτόν βασιλέα καλώ, επειδή βλέπω αυτόν σταυρούμενον.  Βασιλέως γαρ εστι το υπέρ των αρχομένων αποθνήσκειν».  Είναι όντος αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι ο Χριστός ως βασιλιάς δεν ενδύεται με διακριτικά εξουσίας. Έρχεται «καθήμενος επί πώλον όνου». Το πουλάρι είναι η εικόνα της ειρήνης σε αντίθεση με το άλογο που παραπέμπει στην έννοια του πολέμου.  Η ειρήνη που μας φέρνει ο Χριστός είναι η προσφορά του εαυτού του, έχει δηλαδή ενυπόστατο χαρακτήρα και δεν παραμένει μια θεωρητική και αφηρημένη έννοια.  Και αυτό γιατί ειρήνευσε πραγματικά τον άνθρωπο όταν τον ένωσε με την κοινωνία της αγάπης και της ζωής του Θεού.  Ο Χριστός, βέβαια, δεν σταματά στις ζητωκραυγές και τις επευφημίες, αλλά προχωρεί για να θυσιάσει τον εαυτό του «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας», εκπληρώνοντας τη μεγάλη και σωτήρια αποστολή του.  Είναι εδώ που βρίσκεται και το βαθύτερο νόημα των γεγονότων που η Εκκλησία μας προσκαλεί να βιώσουμε με την είσοδο της Μεγάλης Εβδομάδας.  Ν’ ακολουθήσουμε δηλαδή τον Κύριο της δόξης και να ζήσουμε το Πάθος και την Ανάστασή του. Σε μια προοπτική που μας αναδεικνύει πραγματικά μέλη του Σώματός του, της Εκκλησίας Του, μέσα στην αγάπη της οποίας μπορούμε να ατενίζουμε τα πάντα στη φωτοχυσία της Ανάστασης, που ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε με τον πιο λαμπρό τρόπο. Φέτος προέκυψαν συνθήκες τέτοιες που δεν επέτρεψαν την αθρόα προσέλευση μας στους ναούς. Αυτό όμως δεν αποτελεί εμπόδιο για ν’ αποκομίσουμε ως βίωμα και εμπειρία τα ουράνια μηνύματα του Πάθους και της Ανάστασης. Με την ειλικρινή πίστη η ίδια η καρδιά του ανθρώπου μετατρέπεται σε χώρο φανέρωσης της θείας Χάριτος σε μια ουράνια και αιώνια εμβέλεια.    

Αγαπητοί αδελφοί, εισερχόμαστε από σήμερα στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα. Η Εκκλησία ανοίγει και πάλιν τις αγκάλες της για να μας προσκαλέσει να συνοδοιπορήσουμε με τον Χριστό που βαδίζει προς το Πάθος και την Ανάσταση.  Αυτή η θεία πρόσκληση ξεδιπλώνεται μέσα από τις ιερές ακολουθίες, την κατανυκτική υμνολογία αλλά και τα τόσο ψυχωφελή αναγνώσματα.  Μάς παρακινεί να υποδεχθούμε και εμείς τον ερχόμενο Βασιλέα: «Εξέλθετε έθνη, εξέλθετε και λαοί και θεάσασθε σήμερον, τον Βασιλέα των ουρανών ως επί θρόνου υψηλού, επί πώλου ευτελούς, την Ιερουσαλήμ προσεπιβαίνοντα». Ιδιαίτερα φέτος με τα τραγικά γεγονότα που βιώνει ο κόσμος, ακόμα πιο πολύ ο άνθρωπος καλείται να συνοδοιπορήσει στο Πάθος του Κυρίου. Μόνο μέσα απ’ αυτή την ευλογημένη συνοδοιπορία, ο τρομαγμένος σήμερα άνθρωπος, μπορεί να καταξιωθεί σε αναστάσιμες ενατενίσεις και τροχιές. Η βεβαιότητα της Ανάστασης, σ’ αυτή την προοπτική, υπερβαίνει τις όποιες αδυναμίες και πτώσεις του κόσμου και δίνει το πιο ισχυρό μήνυμα πίστης και ελπίδας. Ας επιχειρήσουμε να το εγκολπωθούμε για να γίνει βίωμα και εμπειρία μας. Γένοιτο.

Χριστάκης Ευσταθίου, θεολόγος

Η πετρόκτιστη αυτή εκκλησία στο κέντρο της Λάρνακας, στην Πλατεία Αγίου Λαζάρου, είναι το σημαντικότερο μνημείο της Βυζαντινής περιόδου που σώζεται στην Κύπρο.

Κτίσθηκε το 890 μ.Χ. από τον Αυτοκράτορα Λέοντα 6ο το Σοφό επί του Τάφου του Αγίου Λαζάρου του Τετραήμερου, που αναστήθηκε από το θαύμα του φίλου του Ιησού. Ο Άγιος Λάζαρος χειροτονήθηκε πρώτος Επίσκοπος Κιτίου από τους Αποστόλους Παύλο και Βαρνάβα το 45 μ.Χ.  Ο Τάφος του τοποθετήθηκε κάτω από το Ιερό στις μετέπειτα χριστιανικές εκκλησίες που έκτισαν προς τιμή του οι πιστοί. Η σημερινή εκκλησία, που είναι Βασιλικού Ρυθμού με τρεις τρούλους, αντικατέστησε προηγούμενο ναό το 890 μ.Χ. Το κτίσιμο της νέας εκκλησίας έγινε με εισφορά του Λέοντα 6ου του Σοφού, σε αντάλλαγμα για τη διακομιδή των οστών του Αγίου στην Κωνσταντινούπολη.  Αξεπέραστης τέχνης και ομορφιάς είναι επίσης το ξυλόγλυπτο και επιχρυσωμένο τέμπλο του ναού, καθώς και η μεταβυζαντινή Αγιογραφία του, που έγιναν το 1734. Μερικά από τα έπιπλα και άλλες Αγιογραφίες που σώζονται στο Ναό είναι των αρχών του 1600 μ.Χ.

Διεύθυνση: Πλατεία Αγίου Λαζάρου, Λάρνακα

Τηλ.: +357 24 652 498

Ιστοσελίδα: https://agioslazaros.org.cy/

Email: info@agioslazaros.org.cy

Ώρες Επισκέψεως:
Καλοκαιρινή Περίοδο (1η Μαρτίου-31 Οκτωβρίου): Καθημερινώς 08:00-18:30, Κυριακή 06:30-12:30, 15:30-18:30.
Χειμερινή Περίοδο (1η Νοεμβρίου-τέλος Φεβρουαρίου): Καθημερινώς 08:00-12:30, 14:30-17:30, Κυριακή 06:30-12:30, 15:30-17:30.

αγ. Λάζαρος αγ. Λάζαρος P7040030c P7040030c DSC_4256 DSC_4256 Βυζαντινός Ναός Αγίου Λαζάρου1 Βυζαντινός Ναός Αγίου Λαζάρου1 ( window.MSReady = window.MSReady || [] ).push( function( $ ) { "use strict"; var masterslider_dd9c = new MasterSlider(); // slider controls masterslider_dd9c.control('arrows' ,{ autohide:true, overVideo:true }); masterslider_dd9c.control('thumblist' ,{ autohide:false, overVideo:true, dir:'h', speed:17, inset:false, arrows:false, hover:false, customClass:'', align:'bottom',type:'thumbs', margin:2, width:140, height:80, space:2, fillMode:'fill' }); masterslider_dd9c.control('slideinfo' ,{ autohide:true, overVideo:true, dir:'h', align:'bottom',inset:true , margin:80 , size:30 }); // slider setup masterslider_dd9c.setup("MS5e8d7b7f2dd9c", { width : 960, height : 540, minHeight : 0, space : 0, start : 1, grabCursor : true, swipe : true, mouse : true, keyboard : false, layout : "fillwidth", wheel : false, autoplay : false, instantStartLayers:false, loop : false, shuffle : false, preload : 3, heightLimit : false, autoHeight : false, smoothHeight : true, endPause : false, overPause : false, fillMode : "fill", centerControls : true, startOnAppear : false, layersMode : "center", autofillTarget : "", hideLayers : false, fullscreenMargin: 0, speed : 17, dir : "h", parallaxMode : 'swipe', view : "basic" }); window.masterslider_instances = window.masterslider_instances || []; window.masterslider_instances.push( masterslider_dd9c ); });

Του Γ.Β.Μαυρομάτη

 

Ο λόγος σε τέτοια σοβαρά και μεγάλα θέματα ανήκει πάντοτε στους Πατέρες της Εκκλησίας, που έγραψαν θεόπνευστα. Έτσι, ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης παίρνοντας αφορμή από τον λόγο του Κυρίου, που χαρακτηρίζει τον Λάζαρο φίλο Του, λέει πως στο πρόσωπο του Λαζάρου όλοι οι άνθρωποι ονομάζονται φίλοι Του και συμφιλιώνονται μαζί Του, όταν φυσικά το θέλουν. Λέει επί λέξει ο άγιος Θεόδωρος.

«Και ενώ βάδιζε ο Χριστός στον δρόμο, λέει φανερά στους μαθητές Του: “Ο φίλος μας Λάζαρος κοιμήθηκε αλλά πηγαίνω να τον ξυπνήσω” (Ιωάν. ια’ 11). Μεγάλο πράγμα το ότι ο Λάζαρος αξιώθηκε να ονομασθεί φίλος από τον Δεσπότη των όλων! Πόσο απερίγραπτη συγκατάβαση, που φθάνει σε τόσο μεγάλο βαθμό ταπεινώσεως, ώστε να ονομάζει τον άνθρωπο φίλο! Στο πρόσωπο του Λαζάρου όλο το ανθρώπινο γένος, που από πολύ παλιά με την παρακοή του πρωτοπλάστου είχε γίνει εχθρικό, υιοθετώντας το, το συμφιλιώνει, και εμείς, που κάποτε ήμασταν μακριά με τη διάσταση της έχθρας, που έφερε η αμαρτία, τώρα πλησιάζουμε με τη θεϊκή αγάπη, και εμείς, που είχαμε κληρονομήσει την πρόσκαιρη και θνητή ζωή, γινόμαστε αθάνατοι με τη θεότητα του Λόγου, ο οποίος ενώθηκε με εμάς. Γιατί λέει, ο Λόγος σαρκώθηκε και έμεινε ανάμεσά μας, και από πλήρωμα αυτόν λάβαμε όλοι εμείς (Α’ Ιωάν, α 14-16)».

Η τοποθέτηση αυτή του αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου μας οδηγεί σε μια άλλη αλήθεια “κρυμμένη” στο γεγονός της αναστάσεως του Λαζάρου.

Δηλαδή, έκτος του ότι είναι ο προάγγελος της Αναστάσεως του Χριστού, είναι και προτύπωση της κοινής αναστάσεως όλων των ανθρώπων, όταν θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας. Όπως το ψάλλουμε θριαμβευτικά και στο Απολυτίκιο της γιορτής: «Την κοινήν ανάστασιν προ του σου πάθους πιστούμενος εκ νεκρών ήγειρας τον Λάζαρον Χριστέ ο Θεός». Με την ανάσταση του Λαζάρου ο Χριστός έδωσε τη βεβαιότητα ότι θα αναστήσει όλους τους ανθρώπους. Δηλαδή, όχι μόνον οι δίκαιοι και οι αμαρτωλοί να αφανισθούν, αλλά θα αναστηθούν όλοι, δίκαιοι και αμαρτωλοί, και θα παρουσιασθούν μπροστά στο φοβερό βήμα του Χριστού.

Η δεσποτική παρουσία του Χριστού μπροστά στον τάφο και τον θάνατο, η προστακτική Του φωνή, που επέστρεψε την ψυχή του Λαζάρου στο νεκρό του σώμα, η ανάσταση του Λαζάρου και η παρουσία του στο σπίτι του με τους δικούς του είναι μια προτύπωση και μια βεβαίωση εκείνων, που πρόκειται να γίνουν κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Και όπως λέει και ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, πραγματικά ο Χριστός έκανε αυτό το θαύμα ως τύπο «της γενικής αναστάσεως των νεκρών».

Πρέπει να επισημανθεί πως υπάρχει μια βασική διαφορά μεταξύ της αναστάσεως του Λαζάρου και της αναστάσεως των ανθρώπων που θα γίνει κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Ο Λάζαρος μετά την ανάσταση του είχε το ίδιο σώμα που είχε και πριν και όχι πνευματικό, με όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φθαρτότητας και θνητότητας, γι’ αυτό και είχε ανάγκη της τροφής και όλων των αναγκαίων για τη συντήρηση του σώματος. Γι’ αυτό εξάλλου και αργότερα πέθανε. Δηλαδή παρά την ανάστασή του, απέκτησε θνητό και προσωρινό σώμα. Τα σώματα όμως των ανθρώπων κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, κατά την οποία θα αναστηθούν, θα είναι πνευματικά και δεν θα έχουν ανάγκη τροφής, ύπνου, πόσεως και ενδυμάτων.

Και για το ίδιο θέμα μια αρχαία φωνή, του αγίου Ιππολύτου Ρώμης, προτρέπει τον καθένα μας: «Αγαπητέ, βλέποντας το θεϊκό έργο αυτών των θαυματουργιών, μην αμφιβάλλεις πλέον για την ανάσταση. Ο Λάζαρος ας σου γίνει καθρέφτης, και βλέποντας σε αυτόν τον εαυτό σου, πίστευε στην ανάσταση των νεκρών. Διότι η ίδια φωνή του Χριστού θα μας αναστήσει όλους εμάς, όπως λέει κάπου ο απόστολος Παύλος: ‘θα σαλπίσει και οι νεκροί να αναστηθούν άφθαρτοι (Α’ Κορ. ιε’ 52), με τη Χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού».

Η Γιορτή της Αναστάσεως του Λαζάρου

Η γιορτή της Αναστάσεως του Λαζάρου, που σήμερα τελείται το Σάββατο προ της Κυριακής των Βαΐων την παλιά εποχή γιορταζόταν μαζί με την Βαϊοφόρο. Κατ’ αυτήν στα Ιεροσόλυμα είχε καθιερωθεί ήδη από τον δ’ αιώνα να γίνεται μεγάλη λιτανεία. Τα πλήθη του λαού έχοντας επικεφαλής τον Επίσκοπο ξεκινούσαν από το όρος των Ελαιών μετά από την Ακολουθία, που γινόταν εκεί, διέτρεχαν όλη την πόλη και έψαλλαν ύμνους μαζί με την επαναλαμβανόμενη επωδό «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

Αργότερα, και πιθανόν αρχές του ζ’ αιώνα η γιορτή του Λαζάρου χωρίσθηκε από τη γιορτή της Βαϊοφόρου για την εξής αιτία:

Την προ της Κυριακής των Βαΐων Παρασκευή, έληγε η νηστεία των σαράντα ημερών και μέχρι την Κυριακή μεσολαβούσε το Σάββατο, χωρίς νηστεία και χωρίς καμιά γιορτή. Έτσι η γιορτή της Αναστάσεως του Λαζάρου μετατέθηκε το Σάββατο και ξεχωρίστηκε από τη Βαϊοφόρο Κυριακή. Ό,τι απέμεινε από την άλλοτε κοινή γιορτή μέχρι σήμερα είναι το Απολυτίκιο «Την κοινήν ανάστασιν…», το οποίο ψάλλεται και στις δύο γιορτές.

Επειδή η μεγάλη αυτή γιορτή της Αναστάσεως του Λαζάρου είναι όπως ψάλλει η Εκκλησία μας «της παλιγγενεσίας προοίμιον σωτήριον» και προανακήρυξη της Αναστάσεως του Χριστού, ο οποίος ανέστησε τον Λάζαρο, γι’ αυτό και η Ακολουθία του Όρθρου και της Θ. Λειτουργίας έχει λάβει αναστάσιμο χαρακτήρα και περιεχόμενο. Έτσι από το Σάββατο του Λαζάρου και μέχρι την Κυριακή του Θωμά, στις Ακολουθίες των μεγάλων Δεσποτικών Εορτών, που μεσολαβούν, «σχολάζει η Παρακλητική» και δεν ψάλλεται κανένα Μαρτυρικό ή Θεοτόκιο της.

Επίσης κατά το διάστημα αυτό (από Λαζάρου μέχρι Θωμά) απαγορεύεται η τέλεση Μνημοσύνων με κόλλυβα.

α) Το Απολυτίκιο. Ήχος α’.

Την κοινήν Ανάστασιν προ του σου πάθους πιστούμενος, εκ νεκρών ήγειρας τον Λάζαρον, Χριστέ ο Θεός· όθεν και ημείς ως οι Παίδες, τα της νίκης σύμβολα φέροντες, σοι τω νικητή του θανάτου βοώμεν· Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονό­ματι Κυρίου.

(Χριστέ, ο Θεός μας, δίνοντας βεβαίωση για το ότι θα αναστηθούν όλοι οι άνθρωποι, ανέστησες από τους νεκρούς τον Λάζαρο, πριν από το πάθος Σου. Γι’ αυτό κι’ εμείς σαν τα παιδιά, κρατώντας τα σύμβολα της νίκης, τους φοίνικες, φωνάζουμε δυνατά σ’ Εσένα τον νικητή του θανάτου: Δόξα στον Ύψιστο Θεό. Ευλογημένος είναι Αυτός, που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο).

β) Το Κοντάκιο. Ήχος β’. Τα άνω ζητών.

Η πάντων χαρά, Χριστός η αλήθεια, το φως η ζωή, του Κόσμου η ανάστασις, τοις εν γη πεφανέρωται, τη αυτού αγαθότητι και γέγονε τύπος της αναστάσεως, τοις πάσι παρέχων θείαν άφεσιν.

Ο Χριστός, ο οποίος είναι η χαρά όλων, η αλήθεια, το φώς, η ζωή, η ανάσταση του κόσμου, με την αγαθότητά Του φανερώθηκε στους κατοίκους της γης. Και έγινε ο τύπος της αναστάσεως παρέχοντας σε όλους τη θεία συγχώρηση των αμαρτιών.

 

(Γ.Β.Μαυρομάτη, «Η Ανάσταση του Λαζάρου», εκδ. Τέρτιος)

Περιηγηθείτε στο βιβλίο “Η Χριστιανική Τέχνη στο κατεχόμενο από τον τουρκικό στρατό τμήμα της Κύπρου”, που είναι συγγραφικό έργο του κ. Αθανάσιου Παπαγεωργίου και έκδοση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου (2010).

Περιηγηθείτε στο βιβλίο εδώ, (ίσως χρειαστεί να περιμένετε λίγο, μέχρι να φορτωθεί).